Knokke-Heist (Ramskapelle) 26/9/8

Patrick en Marijke Proot – D’Hondt
Jonckheerestraat 44  8301 Ramskapelle ( Knokke-Heist )

(+32) (0)50 51 54 55   (+32) (0)477 55 54 51   info@knotwilgenhoeve.be

Door de zorg van drie generaties vol charme& kleur

Tijdens een fietstocht over de heggen kijken, kan aangename verrassingen opleveren. In Ramskapelle, een deelgemeente van Knokke-Heist, ontdekten we op deze manier een boerentuin met charmante elementen uit het verleden en een paradijs aan planten. Dat alles op een oppervlakte van om en bij de 180 m².

Patrick Proot is het gewoon dat mensen halt houden om over de haag te kijken. ,,De kleuren trekken aan”, zegt hij en hij nodigt ons gelijk uit om de tuin van binnenuit te bekijken. Het is de voortuin van de boerderij waar ooit zijn grootouders en ouders woonden en werkten. Zij gebruikten deze oppervlakte van 16 bij 11 meter als moestuin. Patrick is nu ongeveer twintig jaar boer en woont er met zijn gezin. ,,Zes jaar geleden hebben we de tuin helemaal heraangelegd op basis van onze ideeën, maar op papier gezet door tuinarchitect Steven Verbeke.” Van bij aanvang stond vast dat het landelijke karakter moest bewaard blijven. Van het tuinvijvertje dat door de tuinarchitect werd voorgesteld moest Patrick niet weten. Hij had echter zelf een alternatief. ,,We hadden hier nog een pomp liggen die in de tijd van mijn vader gebruikt werd om in een weide water op te pompen voor de dieren. Die hebben we dan naast een kuip geïnstalleerd en er met een vijverpompje een gesloten watercircuit van gemaakt.”

Krom in plaats van recht

Van een strakke opdeling in twee of vier gelijke delen zoals het vaker het geval is bij oude boerentuinen is hier geen sprake. Het in lusvorm aangelegd dolomietpad laat de tuin op een meer intense manier beleven en zorgt voor verrassende zichten op zowel plantengroepen als de tegenover het huis gelegen koeienweide. Een ligusterhaag zorgt voor een smalle scheiding tussen tuin en landschap. ,,Die ligusterhaag werd nog door mijn vader geplant. We houden ze op de hoogte waarop hij ze altijd heeft geschoren.”

Tegen de haag vleit zich een bankirai-terras aan. ,,Ver van het huis, maar goed gelegen om optimaal van de zon te genieten”. Net als de dolomietpaden werd ook het terras eigenhandig aangelegd. ,,Op zich allemaal niet zo moeilijk. Het zwaarste werk was het uitbreken van de oude verhardingen. Onder het oude tegelpad bleek nog een oude keiverharding te zitten die er ook uit moest.”

Kleurrijk ingevuld

Naast en tussen de paden rest geen plekje ruimte voor gazon. Alles is dicht bezet met vaste planten of planten die zich als dusdanig gedragen. In juni beconcurreren de bloemen elkaar dat het een lieve lust is en weten zelfs de bijen en de vlinders niet waar eerst te kijken om zich tegoed te doen aan nectar. De laagblijvende steentijm of Calamintha en de met witte olifantenslurfjes bloeiende Lysicmachia clethroides blijken dan toch het meest gewaardeerd, op de voet gevolgd door de blauwbloeiende Verbena bonariensis die zich jaar na jaar opnieuw en rijkelijk uitzaait in de tuin. Deze laatste zorgt ervoor dat de tuin gehuld lijkt in een waas van paarse tinten. De lavatera en anemonen hebben zowaar moeite om nog wat aandacht te vangen.

Tussen de bloemenpracht en overdekt met een niet opdringerige klimop gaat een grot schuil. ,,Een Mariagrot die in de tijd van mijn grootvader werd gebouwd. We hebben ze wel grondig moeten opkalefateren. Het Mariabeeldje dat erin staat is minder oud. We denken dat mijn vader het er nog voor de eerste keer heeft ingezet. Daarmee is deze grot zonder meer het symbool van drie generaties die gebouwd hebben aan deze tuin.”

http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=gsjovoo9#