Stekene (Klein-Sinaai) 30/9/8

Nog een tip: in de tuin van de vrije lagere school in Klein-Sinaai (gemeente Stekene) staat vermoedelijk nog een klein Lourdesgrotje.

Aan de school was vroeger een klein klooster verbonden met enkele nonnetjes. Zij gaven wellicht de opdracht tot de bouw.

Of het grotje er nog staat, durf ik niet zeggen. Ik ga af op mijn herinnering als leerling, zijnde nu toch al iets meer dan 30 jaar geleden…

De school heeft sindsdien veel bijgebouwd, maar een deel van de tuin (waar ook het grotje stond/staat) is er nog.

Nog succes gewenst met uw mooie project!

Met vriendelijke groeten,

Willy Van de Vijver | Stadsarchivaris
Stad Mechelen | Stadsarchief
G. de Stassartstraat 145, 2800 Mechelen, België

T 015 20 43 46 | F 015 21 64 48
Wwww.stadsarchiefmechelen.be en www.facebook.com/stadsarchiefmechelen 

(foto Bedo)

Onze Lieve Vrouw van de fietsers.
Het is een zondagochtend in maart. De winter heeft als nog laten voelen dat ze meetelt. Het land, de velden, de akkers, de wegen liggen onder de sneeuw bedekt. Ook de grot van Onze Lieve Vrouw heeft een mooi wit dek gekregen. Het is hier in Klein-Sinaai, een deelgemeente van Stekene. Voor de grot staat een priester. De grot toont een klassiek beeld van Onze Lieve Vrouw van Lourdes. Naast de grot is een afdak. Daarin hangen verschillende truitjes van fietsers. Gewone naamloze fietsers en fietsers, waarvan iedereen de naam kent, hebben een truitje hier achter gelaten. De priester vertelt dat deze grot toegewijd is aan Onze Lieve Vrouw van de fietsers.
Maria heeft gedurig haar aardse leven geen fiets gezien. Hoe valt dit te rijmen?
Midden vorige eeuw kwamen in Frankrijk fietsers samen. Zij bleven even aan een grot voor een kort gebed. Zo ontstond de gewoonte om een grot speciaal voor de fietsers aan te duiden. Fietsers zijn bescheiden, zij zijn gewone mensen. Ze begroeten steeds elkaar. Zij hebben oog voor elkaar. Zoals Maria was wat ze was, zo zijn ook de fietsers.
De priester vertelt me waar de eerste Maria-grot voor de fietsers ontstaan is. Ik ben het echter vergeten, maar het was in Frankrijk. De gewoonte verspreidde zich. Zo ontstond ook in Klein-Sinaai deze grot, waar ik nu voor sta.
Ondertussen vragen een paar mensen om hun fiets te wijden. Behalve de zegen, geeft de priester ook nog een medaille mee.
Ik was niet met de fiets. Ik ben een wandelaar, maar een mooie medaille heb ik toch ook mee gekregen. Dit mooi winters bescheiden moment, zal ik me nog lang herinneren.

http://mariakapel.skynetblogs.be/post/991908/fietswijding